Kenia week 5

Kenia is meer dan alleen een aantal parken met prachtige dieren. Hoe mooi dan ook ik heb nog geen leeuwen een land zien regeren.

De Keniaanse bevolking maakt ons verblijf in dit land bijzonder. Door hun gastvrijheid, hun openheid en door hun manier van leven. Dat maakt deze ervaring zo bijzonder.

We hebben deze week weer veel gedaan en dus ook veel mogen beleven. Zo hebben we echt eens in de keuken van het land mogen kijken en dat is een hele ervaring. Zo zijn wij in Kiserian naar een slachthuis geweest, hier brengen de Maasais hun vee om te verkopen. Zodra een koe of geit verkocht is gaat de nieuwe eigenaar er mee naar het slachthuis. We mochten het hele proces bijwonen in onze witte labjassen want hygiëne staat voorop. Na deze rondleiding zijn we naar een struisvogelfarm gegaan. Deze struisvogelfarm is een van de grootste uit geheel Afrika en was zeker de moeite waard om te bezoeken.

Woensdag gingen we naar het lab waar het genetische materiaal klaar gemaakt werd voor het insemineren van de koeien voor geheel Kenia. Maar door een uitbraak van MKZ, konden we het lab niet betreden en gingen we weer terug naar school. Donderdag weer zo´n lekker dag, eerst onze tweede slachthuis bezocht die qua hygiëne ver achter lag dan die van Keserian. Vervolgens bij de hoofdweg aangekomen stond de schoolbus op Harm en mij te wachten. We gaan naar Ngong om de studenten op te halen, hierna gaan we door naar een rance in de buurt van Kiserian. Vrijdag zijn we naar Lenana ofwel het Beekeeping station geweest om alles over de bijen te weten komen.

Zaterdag is een dag van relaxen met een leuke wending, een dagje naar Soda ash maufacturing process at Lake Magadi. Na een rit van 3 uur met een afstand van 150 kilometer en een stijging van de temperatuur komen we om 10.30 uur aan.

We krijgen in een warm lokaal een korte samenvatting van het bedrijf, maar we krijgen niet heel veel te zien, normaal kunnen bezoekers alleen op donderdag en vrijdag terecht en dat is ook snel te merken. Maar voor ons en de studenten maakt dat weinig uit. De leidinggevende laat ons eerst nog wat van het bedrijf zien waarna hij ons toevertrouwd aan een Maasai; Peter. Peter zal ons naar de hot springs brengen zodat we niet in de droge rivierbedding vast komen te zitten. We komen na een rit van ongeveer 40 minuten aan bij een van de hotspring en met zijn allen gaan we met onze voeten in het water, en HEET dat het is! Harm en ik gaan natuurlijk ook lekker in het water staan maar niet voor lang, ook voor ons is het te heet.

Intussen gaat de bus even draaien, en zonder de gids en dat had de chauffeur beter niet kunnen doen. We hebben met zijn allen 4 uur lang en met resultaat de bus weer uit de modder gekregen. Later dan gepland en vermoeid gaan we terug.

Zondag 8.00 uur wordt er op de deur geklopt en ik doe dan ook open, Yvonne staat voor de deur met brood en thee. We waren namelijk niet om 7 uur opgestaan voor het ontbijt vandaar dat Yvonne dit kwam brengen.  Om 9 uur gaan we naar de katholieke kerk met Yvonne, eerder die week had zij ons al gevraagd of wij met haar naar de kerk wilde en dat wilden wij wel.

Zo nu is het weer wachten wat gaat komen.